|
Van St. Louis naar Lebanon. Moeder, wat was het heet, Als je je airconditioned kamer uit komt, krijg je een klap in je gezicht van de hitte. En dat geldt daarna voor elk gebouw wat je durft in te gaan. Overal kou binnen en een uitbarsting van zweet als je weer naar buiten komt. En dan hadden we vandaag ook nog steeds de leren broek aan. Maar dat is morgen echt over. Het is niet uit te houden van de hitte. Dus morgen gaat de spijkerbroek aan. Maar nu eerst vandaag.
We gaan om 8.00 uur weg. We rijden helemaal om St. Louis heen. Dat duurt bijna een uur. En je blijft de Arch maar aan je linkerkant zien. St. Louis is dus echt heel groot. Maar er komt een keer een eind aan. We rijden vandaag lekker door bobbeltjesland. De eerste 2 dagen was het landschap plat als een pannenkoek. Maar vandaag was het veel beter. Lekker omhoog en omlaag met mooie lange bochten om in te hangen. We reden naar Macavern Caves waar Jesse James zich zou hebben schuilgehouden. We reden natuurlijk eerst weer fout. Want Greet had aangegeven dat we rechtsaf moesten, terwijl er een koei van een bord stond dat je rechtdoor moest. Dat scheelde weer zo’n 10 tot 15 mijl in de bloedhitte. Maar goed, we kwamen er. Omdat we al vaker in een druipsteengrot waren geweest, gingen we niet naar binnen om de rondleiding door de grot te volgen. Ik liep gelijk de kledingshop binnen om te zien of ze überhaupt een broek (in mijn maat??) hadden. Er hingen 2 joggingbroeken. Een grijze en een blauwe. De grijze was het grootst. Mooi, die is voor mij. Voor Peter nog een mooi T-shirt van de route 66 gekocht. Gelijk naar de wc gerend om die leren broek uit te doen. Wat een opluchting. Heerlijk gewoon. Peter wilde geen andere broek aan. Die heeft de hele dag gesopt in zijn leren broek. We gingen even wat eten en drinken. In principe hadden we van 10.55 tot 12.00 uur de tijd. Uiteraard werd dat wat later. Want de rondleiding duurde al langer dan tot 12.00 uur. Na de airco room nog even buiten gezeten om te acclimatiseren. Om half twee gingen we weer verder. Tanken in Cuba. Verder weer. We moeten nog 100 mijl. Na 50-mijl zou er weer een stop zijn. Naar een soort McDo om koffie te drinken. Een soort milkshake genomen van ijs met slagroom zonder suiker. Echt in Nergenshuizen komen we bij een heel bijzonder café. Aan de balken hangen allemaal bh's. Echt in alle maten die je maar kunt bedenken. Die zijn geschonken door de vrouwen die het café bezocht hebben. De dames van onze groep hebben hun bh's overigens gewoon aangehouden. Maar het was wel heel grappig om te zien. Gelukkig veel binnendoor gereden vandaag. Soms moet je wel een stukje snelweg doen, omdat de originele Route 66 (welke van de 3, die van 1930-1960, de originele of de nieuwe) weg is. Weer tanken in Lebanon, dan kunnen we morgen gelijk weg. Daarna naar het motel aan de andere kant van Lebanon. Daar is dus geen moer te beleven. Op de kamer televisie gekeken om even uit te rusten en bij te komen. Rond kwart voor acht gaan we op zoek naar iets te eten. We hebben bonnen gekregen voor de nieuwe zaak naast ons, maar daar zit niemand. Dus gaan we naar de Mexicaan daarnaast waar wel iemand zit. Peter neem vlees met een botje en ik neem kip. Binnen een vloek en een zucht is het eten er. Er zitten dan ook niet veel mensen. Nou ja, we hebben weer wat gegeten. We overleven het wel tot morgenochtend. Nog even geprobeerd om een mail te versturen. En yes, het lukt. Ook maar 1 naar onszelf gestuurd voor later bij het verhaaltje. En dan rond half tien nog een bakkie gemaakt op de kamer. Het is bedtijd. Maf ze. |